Ferdynand Magellan żył w latach 1480 – 1521. Urodził się i rozpoczął swoją służbę na morzu w Portugalii. Jednak w wyniku późniejszych zdarzeń popadł w niełaskę Króla Manuela I i za jego zgodą oficjalnie wyrzekł się obywatelstwa, zmienił nazwisko z Fernão de Magalhães na Fernando de Magallanes. Wyjechał do Sewilli (stolica Hiszpanii) aby zaoferować swoje usługi królowi Hiszpanii.
Szybko zdobył posłuch króla i zaplanował wyprawę na podstawie odkrytej przez siebie nieco wcześniej mapy. Ukazywała ona Rio de la Plata czyli dużą deltę przypominającą zatokę w Ameryce Południowej, uważano to za przejście na morza Południowe przez kontynent. Podróżnik chciał zostać pionierem w pokonaniu tej drogi. Zamierzał dotrzeć do Wysp Korzennych, które były niezwykle istotnym miejscem dla handlu przyprawami.
W zorganizowaniu wyprawy i zdobyciu na nią funduszy pomógł mu Ruy Faleiro – astronom i uchodźca portugalski. Uzyskał on dofinansowanie wyprawy przez Christophera de Haro – był to członek bardzo dużej firmy z Antwerpii i jednocześnie przeciwnik portugalskiego króla. 22 marca 1518 roku plan wyprawy zyskał aprobatę Urzędu do spraw Indii i poparcie króla Karola, którzy jednocześnie przeznaczyli na jej cel duże fundusze.
Umowa zakładała, że Magellan i Faleiro, czyli dowódcy przedsięwzięcia, otrzymają 1/20 wszelkich zysków z wyprawy i zyskując tytuł gubernatorów prowincji granicznych ( Adelantados ) oni i ich potomkowie będą władać na wszystkich odkrytych ziemiach.
Odkrywcy za uzyskane pieniądze nabyli pięć statków. 10 sierpnia 1519 roku stworzona przez nich flota opuściła port w Sewilli pod dowództwem Magellana. Podążyli rzeką Gwadalkiwir do Sanlúcar de Barrameda- tu spędzili pięć tygodni. Władze Hiszpanii były nadal nieufne wobec admirała wywodzącego się z Portugalii i rozważały odwołanie wyprawy. Ostatecznie jednak 20 września 1519 roku statki Magellana z załogą liczącą 270 osób opuściły Hiszpanię. Gdy informacja o wyprawie dotarła do portugalskiego króla Manuela I wysłał on flotę aby zatrzymała podróżnika. On jednak uniknął spotkania z nimi.
Wyprawa dodarła do Wysp Kanaryjskich, gdzie miał miejsce krótki postój. Stąd dopłynęli do Wysp Zielonego Przylądka, a następnie do Przylądka Świętego Augustyna znajdującego się w Ameryce Południowej. Równik został przekroczony 20 listopada, a już 6 grudnia członkowie załogi dostrzegli na horyzoncie brzegi Brazylii, która to w owym czasie stanowiła portugalską kolonie. Pomimo ryzyka Magellan zdecydował się stanąć na kotwicy w pobliżu dzisiejszego Rio de Janeiro i uzupełnić zapasy. Flota ze względu na złe warunki wypłynęła z opóźnieniem. Podążyli wzdłuż wybrzeża Ameryki Południowej. 10 stycznia dopłynęli do Rio de la Plata.
Cieśnina Magellana znajduję się na południowym końcu Ameryki Południowej i stanowi połączenie dla Atlantyku i Pacyfiku. Podróż rozpoczęto 24 sierpnia i jeden ze statków wysłano z misją zwiadowczą. Niestety rozbił się wracając, jedynie dwóch członków załogi wróciło lądem aby poinformować Magellana o przebiegu wypadków. W dniu 21 października 1520 roku wyprawa znalazła się na 52° osiągając Cape de las Virgenes.
Stwierdzono, iż przejście zostało odnalezione, ponieważ woda była głęboka i słona. Cztery pozostałe statki rozpoczęły powolne przedzieranie się przez cieśninę liczącą 372 mile. Została ona nazwana przez Magellana Estreito de Todos los Santos (Cieśnina Wszystkich Świętych), ponieważ flota wpłynęła do przejścia dnia 1 listopada. Obecnie przejście nosi nazwę Cieśniny Magellana.
Dnia 28 listopada trzy statki – jeden zdezerterował i wrócił do Hiszpanii, wypłynęły z cieśniny na południowy Pacyfik. Ze względu na spokojne wody oceanu podczas pierwszego etapu podróży Magellan nazwał te wody Mar Pacifico (Morze Spokojne). Przywódca i pomysłodawca wyprawy Ferdynand Magellan zginął w trakcie zbrojnej potyczki z ludnością jednej z odkrytych wysp, 27 kwietnia 1521 roku.