Kolejnym krokiem po odkryciu Ameryki, drogi morskiej do Indii i poszerzeniu wiedzy ludzi na temat wyglądu świata było odkrywanie i zdobywanie biegunów Ziemi. Wielu interesowało się tymi wiecznie zimnymi i najbardziej wysuniętymi na północ i południe krańcami naszego globu. Jednak tylko niektórym udało się tam dotrzeć i trwale zapisać się na kartach światowej historii.
Kwestia zdobywcy północnego bieguna geograficznego nie została do końca wyjaśniona. Pierwszą osobą, która twierdziła, że do niego dotarła był Frederick Albert Cook – lekarz i badacz polarny pochodzący z Ameryki. Z jego świadectwa wynikało, że dotarł do bieguna północnego 22 kwietnia 1908 w towarzystwie dwóch Eskimosów (Ahwelaw i Etukishook). Jednakże nie istniały żadne dokumenty czy dowody dotyczące jego wyprawy.
Pierwsza naukowa wyprawa, która została w pełni udokumentowana poprowadzona została przez Roberta Edwina Peary’ego w 1909 roku. Z jego relacji wynikało, że wraz z pięcioma towarzyszami osiągnął biegun północny 7 kwietnia 1909 roku. W swoich sporządzonych po zakończeniu wyprawy pamiętnikach opisywał dojście do tego punktu jako ziszczenie się największego marzenia i ambicji. W dzisiejszych czasach przeprowadzono dokładną analizę badań i zapisków Peary’ego i okazało się, że do bieguna zabrakło mu około 30 kilometrów – był więc bardzo blisko.
Po zdobyciu bieguna północnego przez Peary’ego, wielu pragnęło zostać pionierami w zdobyciu drugiego - południowego bieguna geograficznego. Wyprawy w tym celu zorganizowali niemal jednocześnie Norweg - Roald Amundsen oraz Brytyjczyk - Robert Falcon Scott. Ostatecznie jako pierwszy dotarł do bieguna Amundsen. Dokonał tego 14 grudnia 1911 roku. Ekspedycja Scotta przybyła miesiąc później - 18 stycznia 1912 roku. Niestety w drodze powrotnej wszyscy członkowie brytyjskiej wyprawy ponieśli śmierć, w wyniku zbyt małej ilości zapasów.
Od czasów pionierskich zdobyć obu biegunów w ich okolicy pojawiało się coraz więcej wypraw – głównie badawczych. Zakładano pierwsze bazy i poznawano te niesamowite wiecznie oblodzone miejsca. Rok 1959 był Międzynarodowym Rokiem Geograficznym, w tym czasie w Waszyngtonie podpisano traktat, który uczynił wszystkie tereny znajdujące się na południe od 60°S eksterytorialnymi. Ten Arktyczny Traktat zapewnił dostęp do tych terenów wszelkim organizacjom naukowym na świecie. Do tej pory powstały dziesiątki baz badawczych należących do różnych krajów.